MVV - of hoe leuk politiek kan zijn

Wie mij twee maanden geleden gezegd zou hebben dat ik nog eens met veel plezier bezig zou zijn met de toekomst van betaald voetbal in Maastricht zou ik voor gek verklaard hebben. Ik kijk alleen naar voetbal bij WK’s en EK’s en ik vind dat gemeenschapsgeld niet in de bodemloze putten van niet goed bestuurde betaald voetbal-organisaties gestort mag worden.

Dus stond ik erg sceptisch tegenover het voorstel van het Maastrichtse college om MVV de achtergestelde lening kwijt te schelden en stadion de Geusselt te kopen. Dan kun je als raadslid een paar wegen bewandelen: tegen zijn en blijven of je verdiepen in een dossier en op basis van argumenten en een toekomstvisie voor de stad kijken hoe je een resultaat kunt neerzetten dat uiteindelijk het beste voor stad en regio is. Ik heb voor het laatste gekozen en ben samen met collega Josje Godwin de boer op gegaan. Vele gesprekken en discussies volgden: gesprekken met de fractie, collega-raadsleden, geïnteresseerde Maastrichtenaren, wethouders en vooral met de initiatiefnemers van het nieuwe MVV: de Maatschappelijke Voetbal Vereniging Maastricht.

Stap voor stap hebben we ons verdiept in de voor- en nadelen en de gevolgen van het wel of niet aankopen van het stadion. Met steeds één doel voor ogen: waar heeft de stad uiteindelijk het meeste aan. Want welk besluit we ook zouden nemen, voorop staat dat je het moet kunnen uitleggen, niet alleen aan collega’s en de pers, maar vooral aan al die Maastrichtenaren die van ons mogen verwachten dat we niet alleen naar ze luisteren, maar vooral ook verantwoording afleggen over de besluiten die we nemen.

Tijdens al die gesprekken ben ik er achter gekomen dat voetbal niet alleen voor heel veel mensen amusement biedt, maar ook kansen geeft om meer sociale samenhang en creatieve energie tot stand te brengen. En eerlijk gezegd werd ik steeds enthousiaster vanwege het enthousiasme van de initiatiefgroep MVV Maastricht.

Maar dat nieuwe MVV moet dan ook wel écht tot bloei komen, en daarom moet dat ook in de besluitvorming verankerd zijn. Dus hebben we die voorwaardes in het raadsvoorstel laten opnemen en dienen we nog een extra motie in tijdens de raad vanavond.

Via persberichten hebben we ons denkproces transparant gemaakt: van voorwaardes stellen tot voorwaardes verwezenlijken. Zodat iedereen weet hoe de PvdA werkt en ons daar ook op kan bevragen. Zó is politiek leuk: weten wat je wilt realiseren, bezig zijn met de inhoud, een duidelijk proces volgen en uiteindelijk ook nog resultaten boeken. Wat mij betreft gaan we daar de komende vier jaar gewoon mee door.

Klik hier voor het persbericht van de PvdA over MVV.

Koopzondagen-als-evenement: waarom altijd alles of niets?

Goede column van Claire van Dyck vanmorgen in De Limburger. Als politicus die opkomt voor Balans in de Binnenstad heb ik ook helemaal niks met bomvolle winkelstraten op zondag en verstopte wegen.

Punt is dat we (overheid EN ondernemers) het altijd 'alles of niets' willen. Of allemaal open - met een opgeklopt koopzondag-evenement als gevolg - of allemaal dicht; met als gevolg dat we naar België moeten rijden om een avondmaal te kunnen kopen.

Het 'koopzondag-als-evenement' is de boosdoener. Het zou eigenlijk vanzelfsprekend moeten zijn dat alle winkels elke dag (zondag, en maandag, en dinsdag, enz.) zelf mogen beslissen of ze opengaan. Gegarandeerd dat je dan op zondag een veel rustiger beeld krijgt dan nu. Een enkele supermarkt zal open zijn, wat bakkers (zoals dat nu ook al is), misschien wat delicatessenzaken. En ach ja, soms zal ook de Bijenkorf opengaan, maar naar ik uit eigen mond van de manager heb vernomen zeker niet elke zondag. Laten we het eens proberen. Heel veel Europese steden kennen dit regime (ik kom net terug uit Berlijn) en daar zie je op zondag een enkele geopende winkel, en echt een veel en veel rustiger beeld dan op zaterdag. Een echte zondag dus.

Het is een beetje on-Maastrichts en zelfs on-Nederlands om ondernemers de vrijheid te geven om te ondernemen wanneer hen dat goeddunkt. We walsen ze plat met regeltjes.

Mijn enige harde criterium waar ik ondernemers op zou willen toetsen is overlast die de woonfunctie aantast. Zo moet er geen uitbreiding zijn van horeca (in de stad met de hoogste café-dichtheid van Nederland) en een maximum aan het aantal evenementdagen op een locatie (zodat overlast wordt gespreid).

Als een vrijstelling van de verplichte zondagssluiting zou leiden tot minder overlast dan het huidige, gedwongen, koopzondagenmodel, dan zouden we dat meteen moeten invoeren.

Je komt daar trouwens alleen maar achter door er een jaar mee te experimenteren. Wie durft de uitdaging aan?

Trouwens: ook altijd al gevonden dat Mosae Gusto alles in zich heeft om een échte versmarkt naar Europees voorbeeld te worden, maar dat er dan wel wat moet gebeuren? Word dan nú lid van deze facebookgroep.