Overheid en markt - wie bemoeit zich nou met wie?

Wat lees ik nou, Simona Maassen en Jan Hoen? We willen geen overheidsbemoeienis met een evenement als deze het gevolg is van een succesvol ondernemersinitiatief? En als de reputatie en de leefbaarheid van de stad in het geding zijn, mag de overheid zich er dus ook niet mee bemoeien? Maar elk succesvol ondernemersinitiatief dat winkel heet en op zondag open wil, krijgt onmiddellijk de VVD en de CVP op z’n dak, want dat verstoort de zondagsrust.

Afgelopen zondag werd de Maastrichtse zondagsrust in ieder geval ernstig verstoord. Na een fijne fietstocht door het Heuvelland werd ik in Meerssen met een parade van schutterijen onverwacht op een Limburgse culturele traditie getrakteerd – nu weet ik ook wat Bielemennekes zijn! En toen terug naar Maastricht – bij het naderen van de Maas schalde het mij al treurig tegemoet: de zoveelste verzonnen traditie waarbij op een verloren plek een podium met megaboxen wordt neergezet en iemand carnavalsliedjes in een microfoon staat te blèren. Het aantal bezoekers is op een hand te tellen en flink aangeschoten. De gehoopte, grote bezoekersstroom loopt met een wijde boog om het podium heen, verbijsterd door de foute film waarin ze terecht zijn gekomen en geteisterd door de niet te verdragen herrie. Tegelijk is het in de Grote Staat veel drukker met flanerende mensen, terwijl de winkels toch allemaal potdicht zijn – van overheidswege gesloten vanwege de zondagsrust.

Zo zie je maar weer, ongebreidelde ruimte voor ondernemersinitiatieven bij evenementen en horeca kan de zondagsrust en leefbaarheid enorm verknallen. Dat geldt ook voor ongebreideld winkelen. Dus gaat het in alle gevallen om de balans tussen leefbaarheid (inclusief zondagsrust) enerzijds en ruimte voor ondernemerschap anderzijds. Die balans is essentieel voor de reputatie en de lange termijn economische weerbaarheid van Maastricht. Die balans bewaken is bij uitstek een overheidstaak.

En juist vanwege die balans zeggen de PvdA en haar wethouder Jacobs ja tegen Winterland, maar wel korter en van een betere kwaliteit (zie ook eerdere blogs en krantenartikelen over dit onderwerp). Dat Winterland die boodschap niet leuk vindt en in het openbaar kritiek levert op de wethouder, is hun goed recht, maar wil nog niet zeggen dat daarmee de wethouder van het dossier af moet omdat de verhoudingen zijn verstoord. Dat is de wereld op z’n kop.

Als een wethouder optreedt of een mening geeft en degene die het betreft bevalt de boodschap niet, dan kun je kennelijk stellen: “Ik vind jouw boodschap vervelend en nu vind ik jou vervelend en dan hebben we nu ruzie en dus een verstoorde verhouding en nu wil ik dus een nieuwe wethouder.”. En dat ook nog met steun van de VVD en de CVP.

Waar de overheid zich dan wel mee moet bemoeien? Wat mij betreft in ieder geval met het behouden van de stad voor haar eigen inwoners. Want u weet: van elk gezin dat het centrum verlaat, moeten de bestedingen gecompenseerd worden door 500 nieuwe dagjesmensen. Dat voorkómen, dat is pas economisch beleid. En nog sociaal ook.

Sphinx en Maastricht

Gisteravond extra raadscommissievergadering over de Sphinx. Want, na 175 jaar, dreigt de Sphinx uit Maastricht te verdwijnen. En dat is een grote schok, natuurlijk vooral voor al die medewerkers die na jaren trouwe dienst hun baan dreigen te verliezen. Op zo'n moment voel ik me als gemeenteraadslid erg machteloos. Want wat kun je doen? Tijdens de vergadering bleek dat het algemeen gevoel te zijn.

Josje Godwin, mijn fractiegenote, hield een prachtig emotioneel betoog, onder andere over de grote betekenis die Sphinx altijd heeft gehad in Maastricht. Iedere Maastrichtenaar heeft wel iemand in zijn/haar familie- of vriendenkring die bij de Sphinx werkt of gewerkt heeft. Een jarenlange historie en een jarenlange emotionele band, dus. Vergelijkbaar met wat ik bij DSM dagelijks meemaak: de Westelijke en Oostelijke mijnstreek en hun inwoners zijn tot in het diepst van hun haarvaten verbonden met DSM - ook na jarenlange transformaties en veranderingen in de bedrijfsstrategie.

Het kan dus wel: je bedrijf aanpassen aan de eisen van de tijd, zonder de band met de bakermat te verliezen. Laten we er met z'n allen voor knokken dat dat ook bij de Sphinx gaat lukken. En misschien moeten we dan wel denken aan een regionale oplossing - zoals het Geleense DSM nu nauw samenwerkt met de Maastricht University, kan het Maastrichtse Sphinx misschien wel verder groeien op of met het Geleense Chemelot of het Heerlense Avantis: Maastricht als bakermat houdt natuurlijk niet op bij de stadsgrenzen!

Luister hier naar het interview met Josje op L1 radio.

Rieu van harte welkom op het Vrijthof

De concerten van André Rieu waren opnieuw een groot succes. En Rieu wil dus vanaf volgend jaar twee weekeinden op het Vrijthof spelen. In de tussenliggende midweek kan het podium gebruikt worden voor een zomerfestival. Uitstekend idee. Je kunt ervan houden of niet, maar Rieu is kwaliteit en zet Maastricht wereldwijd in de etalage. En het spreekt ook nog eens mensen van allerlei pluimage aan. Dus past Rieu binnen de kaders van het evenementenbeleid prima op het Vrijthof. Zeker met een zomerfestival erbij.

De regels hoeven hier niet voor aangepast te worden. Eén van de kaders van het evenementenbeleid is dat er per evenementenplein in het Centrum maximaal 50 dagen netto (dus zonder op- en afbouw) evenementen mogen plaatsvinden. Daar heeft de gemeenteraad voor gekozen om meer spreiding en minder overlast te bewerkstelligen.

Het College van B&W heeft binnen die kaders alle vrijheid om het beleid uit te voeren. Tellen we de evenementen op waarvan het College op voorhand heeft gezegd dat ze op het Vrijthof horen, dan komen we nu op 35 dagen (28 dagen Winterland, 4 dagen Preuvenemint, 2 dagen Jeu de Boules en de 11de van de 11de). Negen dagen Rieu / Zomerfestival maakt dan een totaal van 44 dagen. Zijn er dus nog altijd 6 dagen over waar het College invulling aan kan geven. Bijvoorbeeld door vernieuwende evenementen in het kader van Maastricht Culturele Hoofdstad daar de ruimte te geven. Maar het college kan ook kiezen voor de Servaaskermis.

En…Maastricht kent nog heel veel andere mooie pleinen waar vernieuwende evenementen een plek kunnen vinden. En die pleinen komen bij lange na nog niet aan de 50-dagen norm.

De wethouder hoeft voor Rieu dus helemaal niet terug naar de gemeenteraad, zoals zijn woordvoerder in De Limburger zegt. De wethouder kan binnen de huidige kaders Rieu met open armen ontvangen!

En volgend jaar ga ik dan graag met B. (de 13 jarige dochter van manlief die helemaal weg is van Rieu "omdat het zo goed bij Maastricht past") en mijn vader, die al jarenlang Rieu-fan is, naar het Vrijthof.

Even terug in Leiden, terug bij D66?

Vrijdagavond lekker Thais gegeten met oude vrienden L., C. en M. in Leiden. Altijd weer een feest om hilarische werkverhalen te delen en politieke discussies te voeren bij een heerlijk glas Morgon of Regnie. M., net terug van een paar jaar werken en wonen in Shanghai, waar ik haar vaker trof dan nu in Nederland, vertelt dat ze toch weer lid van D66 is geworden.

Vroeger was ik ook lid van D66, sterker nog - de vriendschap met L., C. en M. is ontstaan toen we alle vier lid van het campagneteam van D66 in Zuid-Holland waren. Maar toen D66 het conservatieve Balkenende-II met de LPF ging steunen, en het partijbureau geen enkele reactie stuurde op een kritische brief die ik daarover schreef, toen besloot ik mijn lidmaatschap op te zeggen. Dat was niet meer mijn partij. Het progressief-sociaal gedachtegoed ben ik daarmee natuurlijk niet kwijtgeraakt. En ook mijn politieke belangstelling niet. Dus ging ik op zoek naar een partij waarbij ik dat gedachtegoed ook terugvond en die toch iets minder pragmatisch met echte idealen om zou gaan. Een partij ook die het verschil zou kunnen maken, dus geen marginale rol in Tweede Kamer of gemeenteraden vervult. En zo kwam ik terecht bij de PvdA. En ook daar gaat het natuurlijk niet altijd zoals ik het het liefste zou zien. Maar discussie is mogelijk en de echte idealen worden niet zomaar opzij gezet vanwege regeringsverantwoordelijkheid. Kritisch volgen blijft noodzakelijk. En vooral: de PvdA moet ervoor zorgen dat het een progressieve partij blijft, het risico van conservatisme/populisme ligt op de loer (zie mijn eerdere blogs).

Mijn keuze staat nu vast - de PvdA is voor mij de beste partij om het verschil in Nederland te kunnen maken, om de bruggen te slaan die nu zo nodig zijn, eenvoudigweg om ' de boel bij elkaar te houden'! M. koos toch weer voor D66. Dus reden genoeg om nog vaak discussies te voeren, in Leiden, Shanghai of Maastricht - als er maar Morgon of Regnie bij is.

Reces in tijden van recessie

Politiek Mestreech is met reces... even twee maanden geen commissievergaderingen, raadsvergaderingen, fractievergaderingen. Dus tijd voor een weekendje niks. Althans: een beetje tuinieren, boekje lezen en manlief nam al 't werk uit handen. En raar, maar waar: daar werd ik vreselijk onrustig van. Kennelijk nog niet in staat het hoofd leeg te maken. Dat moet anders de komende tijd!

De week ervoor volop bezig geweest om de verkiezingscampagne voor de gemeenteraadsverkiezingen volgend jaar voor te bereiden. Want de PvdA mag dan onder vuur liggen - het is en blijft wel de enige partij die écht bruggen kan slaan. Zie ook mijn eerdere blog over Wouter Bos. En zie vooral ook de column van Frans Timmermans in De Limburger van zaterdag. Uit m'n hart gegrepen!

Dat bruggen bouwen werkt bleek trouwens ook tijdens de zeer succesvolle presentatie van de PvdA op het Manus van Allesfestival in Wittevrouwenveld (zie foto). Dat was een week geleden - zo'n weekend dat je van het ene event naar het andere holt en daar ook nog veel energie van krijgt. Negatieve energie kreeg ik trouwens van de berichtgeving in de Limburger over dat Manus van Allesfestival: alsof de PvdA daar alleen maar naar toegaat in tijden van verkiezingen. Jammer dat De Limburger er zelf nooit is, dan hadden ze kunnen zien dat dit de derde keer in successie was dat wij acte de presence gaven.

Om de onrust weg te nemen was er gelukkig aan het eind van dit weekend weer wat te beleven: zoon J van manlief werd 16 en dat moest gevierd worden op het mooiste terras van het Jekerkwartier. Het terras overigens waar J sinds zaterdag ook z'n vakantiegeld bij elkaar verdient met afwassen. En op de drukste zaterdag van het jaar moest hij meteen bijna 11 uur werken... Sjielig! Maar hij heeft de moed erin gehouden en gaat vrolijk verder. Stoer hoor (dat afwassen bracht trouwens een leuke discussie op gang tussen mijn vader en mijn oom: m'n vader vindt het prima en eigenlijk niet meer dan normaal dat je op je 16e flink hard werkt om zelf geld te verdienen, oom vindt het zielig "dat doe je zo'n kind toch niet aan"; ach ja, veel slechter ben ik er in ieder geval niet van geworden)!

Nu wordt het in dat reces tijd om zelf ook te genieten van het moois dat deze regio te bieden heeft. En de onrust om te zetten in rust. Tips om dat te bereiken zijn welkom, want ondertussen blijft er veel werk aan de winkel bij DSM, mijn werkgever. Ook al houdt de politiek reces, de recessie blijft voorlopig nog even... Gelukkig zijn er ook nog andere verhalen te vertellen over DSM. Dat doen mijn collega's van het DSM Innovation Center op www.zuidlimburg.nl. Een blog dat absoluut de moeite waard is, tijdens het reces en tijdens de recessie!

Lees de column van Frans Timmermans op Facebook
En kijk ook vooral eens op de website van de PvdA Maastricht. Daar kunt u ook zelf het formulier invullen dat we bij het Manus van Allesfestival gebruikt hebben.