Vroeger was ik ook lid van D66, sterker nog - de vriendschap met L., C. en M. is ontstaan toen we alle vier lid van het campagneteam van D66 in Zuid-Holland waren. Maar toen D66 het conservatieve Balkenende-II met de LPF ging steunen, en het partijbureau geen enkele reactie stuurde op een kritische brief die ik daarover schreef, toen besloot ik mijn lidmaatschap op te zeggen. Dat was niet meer mijn partij. Het progressief-sociaal gedachtegoed ben ik daarmee natuurlijk niet kwijtgeraakt. En ook mijn politieke belangstelling niet. Dus ging ik op zoek naar een partij waarbij ik dat gedachtegoed ook terugvond en die toch iets minder pragmatisch met echte idealen om zou gaan. Een partij ook die het verschil zou kunnen maken, dus geen marginale rol in Tweede Kamer of gemeenteraden vervult. En zo kwam ik terecht bij de PvdA. En ook daar gaat het natuurlijk niet altijd zoals ik het het liefste zou zien. Maar discussie is mogelijk en de echte idealen worden niet zomaar opzij gezet vanwege regeringsverantwoordelijkheid. Kritisch volgen blijft noodzakelijk. En vooral: de PvdA moet ervoor zorgen dat het een progressieve partij blijft, het risico van conservatisme/populisme ligt op de loer (zie mijn eerdere blogs).
Mijn keuze staat nu vast - de PvdA is voor mij de beste partij om het verschil in Nederland te kunnen maken, om de bruggen te slaan die nu zo nodig zijn, eenvoudigweg om ' de boel bij elkaar te houden'! M. koos toch weer voor D66. Dus reden genoeg om nog vaak discussies te voeren, in Leiden, Shanghai of Maastricht - als er maar Morgon of Regnie bij is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten