dinsdag 11 augustus 2009

Belast de bonus - iedereen blij!

Zaterdag stond er een opiniestuk van Jort Kelder in NRC, 'kan het gezeur over andermans geld nou eindelijk eens ophouden?' . En als ' roeie vrouw' is dat natuurlijk vloeken in de kerk, maar hij heeft wel een punt! Kwaliteit heeft een prijs, en jaloezie maakt meer kapot dan je lief is...

De conclusie van Kelder gaat me wat ver ("Zwijg Volk! Het is nu aan de elite!" ...), maar ook ik erger me al geruime tijd aan al die eindeloze discussies over bonussen, zogenaamd te hoge betalingen aan interim-managers (zoals onlangs ook hier in Maastricht over de interim-zwembadmanager), declaraties van zonnebrillen en topsalarissen in het bedrijfsleven. Dat de meeste bankiers hun bonussen niet verdiend hebben, daar zijn we het allemaal inmiddels wel over eens. Maar dat mensen die gewoon goed werk leveren een beetje behoorlijk betaald krijgen, dat lijkt mij de normaalste zaak van de wereld. En dat consequent afspiegelen als 'graaierij', zoals inmiddels in Nederland bon ton is, getuigt niet van visie maar van jaloezie. Gek hè dat topmanagers niet meer het openbaar bestuur in willen? Balkenende-norm, prima, maar misschien betalen we de premier wel veel te weinig.

Enfin, laten we onze energie steken in de dingen die er echt toe doen, namelijk ervoor zorgen dat iedereen in Nederland kansen krijgt en kan nemen - kansen op goed onderwijs, kansen op een behoorlijke baan (met bijbehorend salaris!), kansen, kortom, op een welvarend en gelukkig leven. Een leven waarin de overheid ervoor zorgt dat een aantal elementaire zaken op orde zijn en mensen in staat worden gesteld zich te ontwikkelen - en dat doen we dan door al die 'veelverdieners' belasting te laten betalen. Zodat iedereen baat heeft bij de elite! Dat was toch ooit het sociaal-democratisch ideaal? Daar is geld voor nodig - waarom dan geen extra bonusbelasting? Dus niet meer zeuren over het feit dat iemand een ton extra krijgt, maar dat gewoon belasten met 70%. Ontvanger blij, staat blij, burger blij, iedereen blij.

Een van mijn eerdere blogs heeft als titel 'Tijd voor hoop in plaats van angst' - het is ook tijd voor hoop in plaats van jaloezie!

En oh ja, dat artikel van Kelder in NRC las ik tijdens een fijn weekendje Heuvelland op zondagochtend bij een riant ontbijt door manlief bijeen gekocht en bereid. Want in Valkenburg mogen de supermarkten wel gewoon open op zondag...

1 opmerking:

Hans Daams zei

Dat is een duidelijke definitie. Een laag inkomen betekent dientengevolge een indicatie van de kwaliteit van het door de werknemer afgeleverde werk. Met als consequentie: laag inkomen > lage kwaliteit > laag inkomen.
Ik ben zo'n werknemer. En eentje met zo'n laag inkomen. Maar, nu weet ik dat ik in het verleden klaarblijkelijk steeds 'lage kwaliteit' heb afgeleverd, terwijl ik nog dacht dat het werk toch een heel bevredigend niveau had en bij keren ook hoge uitschieters kende.
Wat levert deze nieuwe kennis mij nu op?
Ik kan me in het vervolg wat minder inspannen, want dat maakt dan verder toch niks meer uit. Immers: het inkomen was al laag en wordt ook niet veel hoger, want de werkkwaliteit zou laag zijn. Maar, hoopvol bedacht, misschien ben ik vergeten mijn werkgever nog nadrukkelijker te vragen om een échte financiële compensatie voor alle goede arbeid, die toch wel is afgeleverd. Dat levert mij dan extra geld op. Met graagte, dus.
Veel zomerse groeten van Hans Daams