Kort berichtje in De Limburger van vanmorgen: 50-dagengrens overschreden. Ook dit jaar wordt het Vrijthof meer dan vijftig dagen benut voor evenementen. Het college heeft dus opnieuw nagelaten om keuzes te maken.
Natuurlijk is de druk groot, en soms bijna niet te weerstaan, om toch dat ene evenement ruimte te geven waar het niet meer kan. En dus zegt het college dat de 50-dagen grens ook in 2010 voor het Vrijthof niet haalbaar is.
Niet haalbaar? Onzin! Het is simpelweg een kwestie van optellen en een streep trekken bij 50. En dat moet je niet bot doen, maar wel ferm. En evenementen-organisaties dus duidelijk maken dat er ook op andere pleinen ruimte is. En ze daarbij helpen.
Ik heb inmiddels al talloze keren voorgerekend dat er ook bij 50 dagen meer dan genoeg ruimte is voor evenementen op het Vrijthof. Bijvoorbeeld: 28 dagen Winterland, 16 dagen Rieu/Zomervestival, 4 dagen Preuvenemint. Of: 28 dagen Winterland, 9 dagen Rieu/Zomerfestival, 4 dagen Preuvenemint, 5 dagen Kermis, 3 dagen Jeux de Boules. En ga zo door maar door. De keuze is aan B&W.
De 50-dagengrens is niet voor niets door vrijwel de gehele gemeenteraad omarmd. De 50-dagengrens is ook niet voor niets in het bestuursakkoord van het nieuwe college opnieuw vastgelegd. Want de ongebreidelde groei van dagjesmensen en evenementen zet de leefbaarheid in de stad enorm onder druk. En het gebrek aan keuzes – alles moest kunnen – heeft daaraan bijgedragen. Dankzij de 50-dagen-norm wordt het stadsbestuur verplicht te kiezen, te spreiden en te regisseren. Geen keuze tussen OF bewoners OF bezoekers, maar een keuze voor bewoners én bezoekers, en het spreiden van de lasten en de lusten.
Niet haalbaar is geen argument. Het stadsbestuur moet nu echt gaan kiezen. En natuurlijk blijf ik daar bovenop zitten. Desnoods schenk ik ze een telraam met 50 bolletjes. Maastricht is te mooi om aan een gebrek aan keuzes ten onder te laten gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten