Deze week hebben we het weer eens over een mogelijk nieuw evenement op het Vrijthof, het WK-dorp, en opnieuw onder het motto ‘economie’. Daar kan een risico aanzitten. Er komen ieder jaar meer mensen naar Maastricht, en dat is zeker het gevolg van het toenemend aantal evenementen. Maar weten we ook welke mensen niet meer naar Maastricht komen, juist vanwege de verdisneysering? En wat we onderaan de streep aan inkomsten mislopen? Dat is absoluut een onderzoek waard.
Als je toerisme ziet als een product, dan moet je weten wie je klanten zijn. De gewenste doelgroep van Maastricht is “de kwaliteitstoerist” om daarmee het meerdaags verblijf te bevorderen, zo lezen we in de VVV-strategie. De werkelijkheid is echter precies het tegengestelde. Slechts 20% van de bezoekers van Maastricht komt uit deze doelgroep. De blauwdruk daarvan zien we dagelijks om ons heen: steeds meer dagjesmensen, terwijl de bestedingen en de overnachtingen onder druk staan. Meer bezoekers betekent namelijk nog niet meer winst: dagjesmensen geven drie keer zo weinig uit als verblijfstoeristen, terwijl ze wel net zoveel kosten, net zoveel files veroorzaken, lucht vervuilen en parkeergarages verstoppen. Bij de toeristische sector als geheel staat de winstgevendheid dan ook onder druk: de omzetten stijgen weliswaar licht, maar de kosten veel harder waardoor grote verliezen dreigen en zich al openbaren.
Het beleid van de stad Maastricht is niet gericht op het keren van deze ontwikkeling, maar wil meer, meer, meer. Omdat we worden verblind door de hoge bezoekcijfers van de evenementen. We meten echter maar een heel klein deeltje van de werkelijkheid. Als CocaCola bier in haar flesjes gaat stoppen, dan levert dat ongetwijfeld een aantal nieuwe klanten op. Maar er haken er waarschijnlijk nog veel meer af. Kijk je alleen naar de verkoop van de nieuwe bier-divisie van CocaCola, dan is de volgende stap: nog meer bier. En zo vreet het ooit zo machtige merk zichzelf van binnenuit op.
Maastricht heeft dezelfde reflex: de bestedingen staan onder druk, dus pompen we nog meer mensen de stad in, gelokt door nog meer evenementen.
De keuze van de VVV voor kwaliteit en duurzaamheid is niet elitair - iedereen is en blijft welkom in Maastricht - maar een dappere en noodzakelijke keuze om onze kleine en kwetsbare stad te ontwikkelen richting minder mensen, die langer blijven – en daardoor dus meer besteden.
Maar wat wil die ‘kwaliteitszoeker’? Hebben wij wel eens onderzocht wat de beoogde klanten verwachten van Maastricht? Hoe ze het Vrijthof het liefst zien in Wintertijd: feeëriek verlicht als de rest van Magisch Maastricht, of verpakt in plastic tenten?
Daarom pleit ik vanavond in de gemeenteraad voor een diepgaand marktonderzoek: wie willen we in Maastricht verwelkomen, wat wil deze klant en hoe ontwikkelen we het toeristisch aanbod van de stad zo dat aan die verwachtingen wordt voldaan. Persoonlijke voorkeuren moeten we daarbij opzij zetten. In de citymarketing geldt de Wet van de Sportvisser, zo hield prof. Hospers ons onlangs voor: “Als je weet welke vis je wil vangen, dan kies je het aas dat hij lekker vindt, en niet wat jij lekker vind.”
3 opmerkingen:
toerisme is nog altijd groeiende en zeer belangrijk voor onze euregio, dus ook voor Maastricht. Niet nog meer toeristen met auto's naar de toch al zo volle binnenstad leiden, maar proberen de watertoeristen zonder auto's maar met boten naar onze regio lokken. Ons gebied vraagt erom en ook op het water is veel te bieden. zeker straks met het project VERM in ogenschouw.
PRODUKTEN OF SERVICE VOOR ¨BEOOGDE KLANTEN¨?
Is de mystificatie* van het openbaar bestuur een gevolg van de Disneyficatie der openbare ruimte, of juist andersom?
Anders gezegd: is de uitverkoop van ons culturele erfgoed aan onszelf te danken omdat de zogenaamde vertegenwoordigende democratie geen ruimte laat voor ´externe´ expertise, anders dan vetbetaalde parasitaire ´meedenkers´ uit dezelfde visvijver die slechts in termen van aas, vangst, meerwaarde en direct profijt weten te denken?
Het gevolg van dit pandemisch gebrek aan open debat en betekenisvolle coummnicatie gaat in de toekomst steeds harder terugslaan op hen die uiteindelijk het gelach moeten betalen.
Ik hoor Anya Niewierra van de VVV Zuid-Limburg nog zeggen: ¨Wij gaan Zuid-limburg verkopen¨.
Bedankt voor de duurbetaalde service, Anya! Het is echt een product geworden om trots op te zijn.
Van mij mag je er morgen nog mee ophouden: handen af van mijn geboortegrond!
Touche pas ma pote.
*) met mystificatie is hier bedoeld de vertroebeling der zinnen als gevolg van de (d)waasheid van het bestaan.
Ter verduidelijking: e.e.a. als gevolg van de duurzame informatieterreur van hogerhand met de bekende communicatiewaan als gevolg.
Vandaar dat er weer een parasitair onderzoek moet komen om de burger weer een ander rad voor de ogen te draaien: het zogenaamde ¨pretend & extend¨ beleid.
Vergelijk:
http://bit.ly/stolenCity
Een reactie posten